อาเซนอลในยุคที่ไม่มีอองรี

EPL Mania
By RedHooligan

ก่อนที่ฟุตบอลพรีเมียร์ลีก ฤดูกาล 2007-2008 จะเปิดฉากขึ้นนั้น ทีมหนึ่งที่ผมเคยบอกกับเพื่อนไปว่า ไม่น่าที่จะได้ลุ้นแชมป์ลีกกับเค้าก็คือ อาเซนอล

ผมมองข้ามอาเซนอลไปเลย ด้วยปัจจัยที่ทีมไม่ได้มีการซื้อนักเตะบิ๊กเนมเข้ามาเสริมทีม แล้วยังต้องเสียเสาหลักอย่าง เธียร์รี่ อองรี ไปอีก

อาเซนอลชุดนี้ อายุเฉลี่ยของนักเตะค่อนข้างน้อย แต่เป็นนักเตะอายุน้อย ที่ได้รับการเคี่ยวมาแล้วอย่างดีจากเวนเกอร์

การที่ทีมขายอองรีออกไป กลับทำให้นักเตะรุ่นน้องที่เคยอยู่ใต้ร่มเงาเค้า ได้รับบทบาทผู้นำทีมอย่างเต็มตัว ภายใต้การขับเคลื่อนเกมในแดนกลางของ เชส ฟาเบรกัส ทำให้อาเซนอลยังไม่แพ้ใคร และนำเป็นจ่าฝูงอยู่ในขณะนี้

นอกจากฟาเบรกัสที่เติบโตขึ้นอย่างเห็นได้ชัดแล้ว ทั้งอเดบายอร์ และฟาน เปอร์ซี ก็เติบโตขึ้นอย่างมากเช่นกัน

อาเซนอลยุคผลัดใบ น่ากลัวไม่น้อยเลยทีเดียว ถ้ายังสามารถยืนระยะได้อย่างนี้ไปเรื่อยๆ น่าจะมีถ้วยแชมป์มากกว่า 1 ใบ มาตั้งอวดแฟนๆที่ เอมิเรตต์ สเตเดี้ยม

จุดอ่อนเพียงอย่างเดียวของอาเซนอลคือ กำลังสำรองที่ยังไม่สามารถทดแทนผู้เล่นชุดใหญ่ได้

สิ่งที่จะตัดสินแชมป์กันในช่วงท้ายๆฤดูกาล ก็คืออาการบาดเจ็บกับอาการล้าจากการลงแข่งของนักเตะ

ทีมไหนที่คงความสมบูรณ์ของทีมไว้ได้มากที่สุด ทีมนั้นได้เปรียบในการลุ้นแชมป์ครับ

เมื่อไม่มีมูรินโญ่

บิ๊กแมตช์ของสัปดาห์ แมนยูเปิดบ้านชนะเชลซีไป 2-0

เชลซียุคที่ไม่มีมูรินโญ่ ทั้งๆที่นักเตะชุดเดียวกัน จัดระบบเดียวกันลงเล่น แต่เห็นได้ชัดเจนเลยว่า ขาดศูนย์รวมจิตใจของทีมอย่างมูรินโญ่ไปแล้ว นักเตะแต่ละคนเล่นไม่ดุดันเหมือนเก่า ขาดพลังในการกดดันคู่ต่อสู้ เกมเพรสซิ่งก็ทำได้ไม่ดุดัน พูดง่ายๆว่า ขาดจิตวิญญานที่มูรินโญ่ได้เคยปลูกฝังไว้กับทีมไป

ผมนั่งดูเกมตลอด 90 นาที ถามว่าแมนยูเล่นดีรึเปล่าเมื่อเทียบกับสกอร์ที่ออกมา 2-0 ในฐานะแฟนแมนยูคนนึงบอกได้เลยว่า ยังไม่ดีพอที่จะชนะเชลซีถึง 2-0

เกมนี้เหมือนถูกเขียนสคริปต์มายังไงยังงั้น จะว่าไปก็เหมือนละครฉากนึง

จอห์น เทอร์รี่ ต้องนำลูกทีมมาเจอกับคู่แข่งอย่างแมนยู ในยามที่ทีมกำลังมีผลงานย่ำแย่ และไร้ชายที่ชื่อมูรินโญ่

จอห์น โอบิ มิเกล กบฏในสายตาของสาวกแมนยูหลายคน เข้าเสียบหนัก เจอใบแดง เมื่อเกมผ่านไปได้เพียงครึ่งชั่วโมงกว่าๆ

กรรมการทดเวลาบาดเจ็บในครึ่งแรก 2 นาที แต่แมนยูได้ประตูในช่วงที่ทดเวลาไปแล้ว 3 นาที

แมนยูได้ลูกที่ 2 จากลูกจุดโทษ

ช่างเหมือนละครน้ำเน่าของบางประเทศซะจริงๆเลย อะไรมันจะลงล็อกได้ขนาดนี้

ก็ต้องรอดูกันต่อไปว่า เชลซีจะรวมกันติดได้เมื่อไหร่ ยังไงเสีย The Show Must Go สะออน ครับ 😀

P.S. ส่วนตัวผม วันนี้แมนยูก็เล่นดีนะ ถือว่าทำได้ตามมาตรฐาน แต่อยากรู้จังว่า ถ้าเจอกับมูรินโญ่ ผลจะออกมาเป็นยังไง

อำลามูรินโญ

EPL Mania
By RedHooligan

อยากลองเขียนคอลัมน์เกี่ยวกับฟุตบอลดูซักครั้ง สมมุติว่าตัวเองเป็นคอลัมนิสต์หนังสือพิมพ์กีฬา อิอิ

เปิดตัวคอลัมน์ครั้งแรก ก็เจอข่าวใหญ่เลย คิดว่าทุกคนคงรู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้วครับว่า โฮเซ่ มูรินโญ่ ผู้จัดการมาดกวนของเชลซี หรือ เฮียเครียด ของใครหลายๆคน โดนปลดออกจากตำแหน่งเป็นที่เรียบร้อย

สาเหตุของการปลดคิดว่าคงทราบกันดีว่า ผู้จัดการทีมกับเจ้าของทีมนั้น ไม่ค่อยลงรอยกันซักเท่าไหร่ และระยะหลังมานี่ก็หนักข้อขึ้นเรื่อยๆ ต่างคนต่างอีโก้สูง ผลก็เลยออกมาเป็นแบบนี้

แต่อับบราโมวิชก็ไม่ได้ใจร้ายซะทีเดียว ควักกระเป๋าจ่ายเงินปลอบขวัญให้มูรินโญ่ไป 10 ล้านปอนด์ด้วยกัน เป็นค่าฉีกสัญญา

ถึงแม้ว่าผมจะชื่นชอบแมนยูเป็นชีวิตจิตใจ แต่ว่าเกือบ 3 ปีที่ผ่านมา ที่มีมูรินโญ่เป็นคู่แข่งนั้น ขับเคี่ยวกันอย่างตื่นเต้น สนุกสนาน เกทับบลั๊ฟกันไปมาระหว่างแฟนๆทั้ง 2 ทีม ทำให้ผมนึกเสียดายมูรินโญ่อยู่ไม่น้อยเลยครับ อารมณ์เหมือนกับว่าเซอร์เฟอร์กี้ของผมเป็นฝ่ายโดนเด้งซะเอง

เส้นทางการคุมทีมของมูรินโญ่ เรียกได้ว่า โรยด้วยกลีบกุหลาบเลยทีเดียว เฮียเครียดเริ่มต้นอาชีพในปี 2000 กับทีมเบนฟิก้า จากนั้นก็ย้ายไปฝึกวิชากับเลเรีย พอปี 2002 ก็ได้คุมทีมใหญ่อย่างปอร์โต้ และเพียงปีแรกก็สามารถพาปอร์โตคั่วทริปเปิ้ลแชมป์ได้ทันที โดยคว้าแชมป์ลีกโปรตุเกส ทิ้งห่างอันดับสองอย่างเบนฟิก้าถึง 12 แต้ม แล้วยังสอยถ้วยโปรตุกีสคัพ และยูฟ่าคัพมาครองได้อีก

ฤดูกาลถัดมา ก็ยังรักษาแชมป์ลีกเอาไว้ได้อีกครั้ง แล้วยังประกาศศักดา ด้วยการคว้าแชมป์ยูฟ่าแชมเปี้ยนส์ลีกมาประดับบารมีได้อีกด้วย 2 ปีเก็บไป 5 ถ้วยใหญ่ ชื่อเสียงดังกระฉ่อนทั่วยุโรปทันที ด้วยมาดกวนๆที่เป็นเอกลักษณ์ และสไตล์การทำทีมที่ไม่เหมือนใคร ทำให้อับบราโมวิชที่พึ่งเข้ามาเทคโอเวอร์เชลซีได้ไม่นาน ดึงตัวไปร่วมงานด้วยทันทีในปี 2004

ส่วนผลงานกับเชลซีก็เรียกได้ว่า ขั้นเทพเลยครับ คุมทีมลงแข่งทั้งหมด 185 เกม ชนะ 124 เสมอ 40 และแพ้ไป 21 เกม
ได้แชมป์พรีเมียร์ชิพ 2 สมัย ลีกคัพ 2 สมัย เอฟเอคัพ และคอมมูนิตี้ชิลด์ อีกอย่างละ 1 สมัย

คนเก่งอย่างมูรินโญ่ ไปที่ไหนก็มีแต่คนต้อนรับครับ

โชคดี…….มูรินโญ่ 😀

Spirit of Football

หลังจบเกม UCL รอบแบ่งกลุ่ม นัดแรกของฤดูกาล แมนยูบุกไปเฉือนชนะสปอร์ตติ้ง ลิสบอน 1-0 จากประตูโทนของ คริสเตียโน่ โรนัลโด้ ในนาทีที่ 62

สิ่งหนึ่งที่ผมประทับใจก็คือ หลังจากยิงประตูได้แล้ว โรนัลโด้ไม่ออกท่าทางดีใจอะไรมากมาย นั่นก็เพราะว่า เค้ายิงประตูทีมเก่าของเค้านั่นเอง
โรนัลโด้วิ่งไปยกมือไหว้กองเชียร์ของสปอร์ตติ้ง แล้วก็ยังยกมือขอโทษอยู่อีกหลายครั้ง

ส่วนมากที่ผมดูบอลมา หลายๆครั้งที่นักเตะที่ย้ายทีมไปแล้ว กลับมายิงทีมเก่าของตัวเอง ถึงแม้จะไม่แสดงอาการมาก ก็ยังโดนโห่ แต่ว่าแฟนบอลของสปอร์ตติ้ง ลิสบอน น่ารักมาก นอกจากจะไม่โห่แล้ว บางคนยังลุกขึ้นยืนปรบมือให้อีก

ตอนที่โรนัลโด้ถูกเปลี่ยนตัวออก ไม่ว่าจะเป็นแฟนแมนยู หรือแฟนลิสบอน ต่างปรบมือให้กับโรนัลโด้ทั้งสนาม
หลังจบเกม โรนัลโด้เข้าไปทักทายกับเพื่อนเก่า และสตาฟฟ์โค้ช ที่เคยฟูมฟักเค้ามาสมัยยังเป็นนักเตะเยาวชนของทีม ไปทักทายแฟนบอลรอบๆสนาม แฟนบอลก็ปรบมือให้

นอกจากชัยชนะของแมนยูแล้ว อีกสิ่งหนึงที่ทำให้ผมประทับใจมากๆ ก็คือสปิริตของกีฬาฟุตบอลนั่นเองครับ 😀

Hello world!

ผมเป็นคนที่ชอบอ่าน blog ของชาวบ้านมาก เวลาไป comment ก็ไม่มีเว็บไปทิ้งไว้ให้ตามมาซักที

ก็เลยมาเปิด wordpress ไว้ก่อน ยังไม่รู้จะเขียนอะไรดี แต่คงเขียนเรื่องบอลแหละครับ

อ่านเรื่องราวคร่าวๆได้ก่อนที่นี่ครับ About RedHooligan