และแล้วแมนยูก็สามารถคว้าดับเบิลแชมป์มาครองได้สำเร็จ คุ้มกับการถ่างตาดูจนเกือบสว่าง
รูปเกมก็อย่างที่ได้เห็นกันล่ะครับ ครึ่งแรกแมนยูเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด แต่ครึ่งหลัง อัฟราม แกรนท์ กระตุ้นทีมมาดีมากๆ เชลซีกลับมาทำเกมได้เหนือกว่า เกือบได้ประตูขึ้นนำ 2 ครั้ง 2 หน แต่เสาและคานก็ช่วยเซฟไว้ได้ ส่วนแมนยูก็น่าจะได้ประตูขึ้นนำเหมือนกัน แต่ปีเตอร์ เช็ก และ จอห์น เทอร์รี่ ก็ช่วยเซฟไว้ได้เช่นกัน
ต้องต่อเวลาพิเศษออกไปอีก 30 นาที ช่วงนี้ทั้งคู่ก็เริ่มเกร็งๆกันแล้ว เพราะถ้าพลาดโดนยิงขึ้นมามีสิทธิ์ถึงแพ้ได้เลยทันที สุดท้ายก็เลยต้องไปดวลจุดโทษกัน
ช่วงดวลจุดโทษนี่ผมเสียวมากๆเลย ยิงกันไปฝั่งละ 2 คนเข้าทั้งหมด เสมอกันอยู่ 2-2 มาถึงคนที่ 3 ของแมนยูเป็นโรนัลโด้ ในสมองก็มีอะไรแว้บบเข้ามา “มันในเกมมันเป็นพระเอก ยิงไปแล้วลูกนึง มันจะมาเป็นผู้ร้ายตอนยิงจุดโทษป่าววะเนี่ย” สุดท้ายมันก็วิ่งยึกๆๆๆไปยิง โดนเซฟจนได้ ผมก็ปลงแล้วครับ คิดว่าจบแน่ๆ (แต่ก็ยังแอบลุ้นให้น้าซาร์ของเราเซฟได้ซักลูก) แต่จนแล้วจนรอดเสียงภาวนาของผมก็ส่งไปไม่ถึงน้าซาร์ เชลซีเล่นยิงเข้าหมดทุกคนเลย จนกระทั่งมาถึงคนสุดท้าย เห็นเทอร์รี่เดินอาดๆๆออกมา ทำท่าขยับปลอกแขนกัปตัน (กะว่าพอยิงเข้าปุ๊บ ได้แชมป์ปั๊บ กล้องมันต้องถ่ายมาจากทั่วสารทิศ จะได้เห็นปลอกแขนชัดๆ) ผมก็คิดว่าคงมาถึงฉากจบแล้วล่ะแมทช์นี้ แต่เทอร์รี่ดันมาลื่นน้ำฝนซะอย่างงั้น ยิงออกไปเฉยเลย ปลุกผีออกมาจากหลุมอีกครั้งนึง
ต้องมาลุ้นกันจนถึงหยดสุดท้ายกับการยิงจุดโทษแบบ Sudden Death
อันแดร์สันยิงเข้า คาลูก็ยิงเข้าเหมือนกัน ทีนี้แมนยูส่งกิกส์ออกมายิง (นี่ผมก็เสียวเหมือนกัน เพราะกิกส์ก็ยิงจุดโทษไม่ค่อยเก่ง) แต่กิกส์ก็สังหารไม่พลาด มาถึงเชลซี ส่งอเนลก้าออกมายิง ผมว่าหมอนี่ก็เป็นมือยิงลูกโทษคนนึงเหมือนกัน ก็คิดว่าไม่น่าพลาด ผมมองข้ามช็อตไปแล้วว่าแมนยูจะส่งใครออกมายิงหว่า เหลือแต่กองหลังแล้วมั้งเนี่ย แต่พอกล้องโคลสมาที่หน้าอเนลก้า เห็นสีหน้าไม่ค่อยสู้ดี ผมก็มั่นใจเลย “เอาให้จบตรงนี้แหละ น้าซาร์จัดไป” ปรากฎว่าน้าซาร์ก็เซฟได้ขึ้นมาจริงๆ ส่งให้แมนยูคว้า “ถ้วยหูโต” มาครองได้สำเร็จ หลังจากที่ผมและเรดอาร์มี่อีกหลายล้านคนรอคอยมา 9 ปีเต็ม
ปล.1 ที่ผมไม่ blog ตอนที่แมนยูได้แชมป์พรีเมียร์ เพราะผมถือเคล็ด กะมาบล็อกทีเดียวได้ดับเบิลแชมป์เลย
ปล.2 ชมภาพสุดประทับใจได้ที่ Getty Images
RedHooligan 
ความเห็นล่าสุด